Έτσι αρχίζω να μαθαίνω την αγάπη, απ' το μηδέν στο άπειρο!

Έτσι αρχίζω να μαθαίνω την αγάπη, απ' το μηδέν στο άπειρο!

Μια αγάπη γυμνή από εξωτερικές επιδράσεις, μόνο συναίσθημα, ό,τι νιώθει η καρδιά και το μεταγγίζει στη ψυχή!

Περπατούσα τόσα χρόνια στο μονοπάτι της ζωής, σε μια αποκλειστικά δική μου κοινωνία γεμάτη αγάπη που όμως ποτέ δεν είδα την πραγματική της αξία, ίσως να τη θεωρούσα δεδομένη κιόλας.

Μόλις άνοιξα ένα παράθυρο από τον δικό μου μέσα κόσμο προς τον έξω κόσμο, είδα μιαν άλλη πραγματικότητα. Το αεράκι της καθημερινότητας και των προβλημάτων κατάφερε να μας αποξενώσει απ' ό,τι πιο ιερό έχουμε, την αγάπη! 

Τα σώματά μας απέχουν μόλις μερικά εκατοστά σε ένα σπίτι κι όμως εμείς φωνάζουμε για να μας ακούσουν, να επιβάλουμε το εγώ μας. Έτσι, καταφέραμε να βγάλουμε το Θεό απ' τη ζωή μας, διώχνωντας μαζί Του την Αγάπη.

Τώρα, μέσα απ' τα ζευγάρια λαμπερών ματιών που φωτίζουν δίπλα μας, ας αρχίσουμε να μαθαίνουμε την αγάπη. Μια αγκαλιά ήλιοι που μέσα στο σκοτάδι που ζούμε μοιάζουν όαση. Ας αναλογιστούμε όλοι μαζί την πραγματική της αξία!

Βρισκόματε στα σκαλοπάτια της Μεγάλης Σαρακοστής, στις μέρες του Τριωδίου, μέρες περισυλλογής και απολογισμού.

Ας υψώσουμε τις καρδιές μας στο Θεό και ας χαμηλώσουμε τα μάτια στη Γη, για να δούμε τον κόσμο όπως θέλουμε να είναι...

Ας αγκαλιάσουμε ο ένας το πρόβλημα του άλλου, να το χαϊδέψουμε και μόνον τότε μπορούμε να γιατρέψουμε τις πληγές που καθημερινά εμφανίζονται, που καθημερινά εμφανίζουμε με τη δική μας συμπεριφορά!

Ας καλέσουμε φέτος τον Χριστό στην καρδιά μας, να μας διδάξει το νόημα της αληθινής αγάπης, της ανιδιοτέλειας, της προσφοράς.

Έτσι θ' αρχίσουμε να μαθαίνουμε την αγάπη, απ' το μηδέν, στο άπειρο...